Blog

Zdecydowana większość kocich pupili płci męskiej jest wykastrowana. Właściciele mają świadomość, że wykonanie tego zabiegu zmniejsza skłonność kota do znakowania terytorium moczem i intensywność jego zapachu. Koty wychodzące po kastracji rzadziej wdają się w bójki z innymi kotami, dzięki czemu nie cierpią z powodu zakażonych ran i ropni, są też mniej narażone na zarażenie wirusami FIV i FeLV – a warto mieć świadomość, że obie te choroby prowadzą do śmierci.

Na czym właściwie kastracja kocura polega? Jest to chirurgiczne usunięcie jąder. Zabieg odbywa się w znieczuleniu ogólnym. Przez niewielkie nacięcie w skórze moszny lekarz usuwa jądra. Na skórę nie trzeba zakładać szwu, ranka zasklepia się po zabiegu sama. Zabiegowi poddawane są głównie młode koty, pomiędzy szóstym a dwunastym miesiącem życia. Zazwyczaj dobrze znoszą one narkozę, a następnego dnia zachowują się jakby nic się nie stało. Jak przed każdą narkozą warto jednak wykonać przynajmniej podstawowe badania krwi: morfologię oraz biochemię. Dzięki temu upewniamy się, że kot nie ma problemu z anemią, krzepnięciem krwi, funkcjonowaniem watroby i nerek. Każde z tych zaburzeń niezdiagnozowane może bardzo skomplikować znieczulenie, natomiast jeśli o nim wiemy – możemy albo zmodyfikować narkoze tak, żeby była bezpieczna lub odstąpić od zabiegu do czasu, kiedy wyleczymy pacjenta.

Sam zabieg trwa krótko, ale pacjent po nim zostaje pod opieką jeszcze co najmniej trzy godziny – w tym czasie się budzi i dopiero takiego w pełni obudzonego kocurka co do którego mamy pewność, że wszystko jest dobrze oddajemy do domu. Nastpnego dnia zapraszamy na kontrolę, upewniamy się, że kot nie interesuje się nadmiernie ranką po zabiegu i podajemy dawkę leków przeciwbólowych.

Przez kilka pierwszych miesięcy po operacji trzeba zwrócić uwagę na kocią dietę – po kastracji zwalnia przemiana materii a rośnie apetyt, co może prowadzić do nadwagi, a nadwaga predysponuje do cukrzycy, chorób krążenia i zwyrodnień stawów